Kyle Korver i jego 50-50-90

Atlanta Hawks wygrali wczoraj po 13 z rzędu. Pozostają jedyną niepokonaną drużyną w 2015 i doganiają znajdujących się na szczycie ligi Golden State Warriors. Grają fantastyczną, zespołową koszykówkę wzorowaną na tej spod znaku Spurs i trudno wyróżnić tutaj jednego zawodnika, którego można by nazwać największą gwiazdą drużyny. Al Horford zapomniał już o problemach zdrowotnych z zeszłego sezonu, spisuje się coraz lepiej i w ostatnich czterech meczach trafia 80% swoich rzutów. Jeff Teague przebił się do grona najlepszych rozgrywających, a Paul Millsap ma kolejny bardzo dobry sezon. To trójka najlepszych strzelców Hawks, ale mówiąc o najważniejszych graczach drużyny nie można też nie wspomnieć Kyle’a Korvera, który jest cichym bohaterem sukcesu Hawks.

Już w poprzednim roku Kover miał bardzo udany sezon, jeden z najlepszych w swojej karierze. Był liderem ligi pod względem skuteczności zza łuku, ustanowił rekord NBA w ilości kolejnych meczów z co najmniej jedną celną trójką i z nim na parkiecie atak drużyny funkcjonował dużo lepiej. Jest nie tylko obecnie jednym z najgroźniejszych strzelców dystansowych, ale również jednym z najlepszych catch-and-shooterów w całej historii. Nawet na chwilę nie można zastawić go niepilnowanego, dlatego pomimo że nie ma statusu gwiazdy i nie zdobywa po 20 punktów na mecz, skupia na sobie uwagę obrony rywali, a Hawks świetnie potrafią to wykorzystywać. Z jednej strony stawiają dla niego zasłony, szukając jak najwięcej okazji, żeby wyszedł na wolne pozycje, ale także dobrze znajdują go gdy defensywa popełni błąd i da mu za dużo miejsca, podwajając w post-up czy za bardzo wchodząc w paint za penetrującym guardem. Z drugiej strony, wykorzystują to jak Korver przyciąga obrońców, zmusza ich do pozostawania w rogach, ściąga podwojenia nie tylko uwalniając się na zasłonach, ale też samemu je stawiając, co zapewnia spacing i otwiera grę innym. I w tym sezonie różnica w ataku jaką robi jego obecność na boisku jest jeszcze większa niż poprzednio. Z nim zdobywają 111.7 punktów na sto posiadań, czyli nawet nieco więcej niż najlepsza ofensywa ligi w wykonaniu Mavericks. Ale już gdy siada na ławce, średnia punktów drużyny spada aż o 15.1 i mają wtedy atak lepszy tylko od najgorszych Sixers.