Nowojorskie impresje 715… czyli – gdzie jest energia CHI?

CHI są tak poharatani przez historię ostatnich tygodni, że cofnęli się do lat 70 (Wietnam, flower power, Watergate). Nie są w stanie od czterech spotkań przeskoczyć magicznej granicy 80 pkt., więc kiedy NYK wdrapali się na ten pagórek było bezpiecznie. Antykoncepcyjnie. Szczerze mówiąc atak Bulls jest ohydny. Toporny jak twory paleolitu wykonane przez nietrzeźwego neandertalczyka. Kontuzja Różanopalcego, potem Kamerdynera a teraz jeszcze z piszczelą kłopoty tego czarnoskórego Chińczyka Denga sprawiły, że tego nie da się oglądać bez uderzenia się w głowę siekiera. Naprawdę na tę chwilę powinni się przemianować na Chicago Ból. Finał tego wytrzebienia S5 jest taki, że T. Snell, który wygląda jak uciekinier z Darfuru, nagle staje się kimś od kogo oczekuje się czegoś więcej niż tylko entuzjastycznego podskakiwania na ławce po trafionej trójce. N. Mohammed nie spędził tylu minut na parkiecie od czasu kiedy się na nim zdrzemnął w high school. Taki przeskok to musi być szok termiczny.

Mam wielki szacunek dla Trenera T. Gdybym mógł na miejscu premiera powołałbym go na stanowisko Ministra Finansów. Ten facet potrafi ukręcić bicz z piasku. Nalać coś z niczego. I żąć tam gdzie nikt nie posiał. Z budżetem by sobie nie poradził? Dziury by nie zatkał? Jednym palcem. Nie wiem jak on to robi. Ale mimo tego ofensywnego turpizmu, ten zespół nadal broni i jest jak to mówią Rosjanie – „hard act to swallow”. Ich trzeba dobić sztachetą, żeby przestali się ruszać. Gloria Victis.

CHI co dalej?

D. Rose już nie ma. Piszę takie małe epitafium. O róży, która zwiędła o świcie. Zdradzona? On nie wróci. W każdym razie nie do gry, w której wykręca ludziom kolana, powoduje zeza, czy nabija rachunki psychoanalitykom zawodników drużyn przeciwnych. Skończyło się. Niet. Nada. Nie da się przy takim stylu gry z tak wątłym ciałem prowadzić takiego boiskowego życia. To by zniszczyło każdego Johnie Rambo. Motoryka nie nadąża za anatomią. A jeżeli D. Rose nie będzie w stanie grać tak jak do tej pory to kim będzie? Kolejnym DJ Augustinem Egurrola? S. Livingstonem? Potęga jego gry opiera się na dynamice, umiejętności przemieszczania się z szybkością neuronu, grze którą postrzega się dopiero w slo mo. Aaaaaa, więc on to tak zrobił. Przecież nie na rzucie, czy wysublimowanej inteligencji – zwanej również pieszczotliwie cwaniactwem boiskowym. Jeżeli to mu się odbierze, to co zostanie? Ja nawet nie próbuję dotrzeć do tego, co teraz dzieje się w jego głowie. On nie wygląda na takiego, któremu się tam za wiele koagulatu przelewa w puszcze, ale też nie wygląda na człowieka, który potrafi jak Fileas Fogg dramat swojej sytuacji strzepnąć jak popiół z surduta. Dwa lata bez gry. Dojmująca żmudna rehabilitacja. Każdego dnia basen, bicze wodne, rozciąganie na gumach, leżenie na piłce, spacer wzdłuż tężni. Rutyna jak w Ciechocinku. I ta myśl, która kiełkuje ciągle z tyłu głowy i ma już postać sekwoi – że kontuzja może się znowu czaić za winklem. Pojawia się lęk, obawa. Każdy ruch zaczyna być wysublimowany. Przejście chodnikiem zaczyna być mentalną walką człowieka, który stoi nad przepaścią. Myślę, że można się w głowie zakręcić, do poziomu w którym nie jest się w stanie otworzyć powieki, ze strachu, że czeka Cię kolejny wieczorek zapoznawczy na turnusie. Do tego prasa, radio, telewizja. Dopytywania. Zastanawiania. Analizowania. Twardszy by pękł Johnie Rambo.

Remedium? Transfer. Ruch mega agresywny. Adidas robi pod siebie. Ludzie krzyczą. Że to draństwo, że nie dostał szansy, że to jak zostawienie rannego na ryneczku w Mogadiszu. Że to narusza honor polskiego oficera. J. Reinsdorf dostaje telefony z pogróżkami a wulkanizator nie nadąża ze zmianą opon. Ale organizacja robi krok do przodu. Reaguje. Zamiast czekania na diagnozę lekarską i zakupu kilometrów bandaża elastycznego, przechodzimy do nowego życia. Odcinamy 60m USD papieru. Zawsze znajdzie się jakiś wariat, który wciągnie to nosem i powie – proceed to the gate. Zamieniam się.

Nierealne. Wiem. CHI będą więc czekali pod drzwiami jakiegoś doktora i studiowali wyniki usg.

CHI nie mają łatwej sytuacji. Upuścić C. Boozera (główny cel targetowy NYK 2015), żeby przedłużyć L. Denga? Jak to będzie nadal słabo szło (takie mymlanie się w od miejsca 5-8 to Jerry może pociągnać za cyngielek i puścić Luola już w lutym za jakieś picki. Tankowanie? Chyba nie. Na to trzeba by się pozbyć Tima T. bo on na CPN się nie wybiera. A to być może jest największy asset wokalny tej organizacji.

Przepraszam Cię Jano Vesely. Marcus Teague jest faktycznie najgorszym koszykarzem NBA. Ty jesteś tylko oczko wyżej. Ale jednak. Marzenie – pojedynek one –on –one młodszych braci. Teague v. Smith. Jaka by była nieprawdopodobna oglądalność. Dziwię się, ze jeszcze nikt nie schylił się po tak łatwe pieniądze. Pay per view by oszalało.

PS. Znaczek Bulls nie starzeje się wcale.

Kiedy koszmarnie grające CHI doszło do stanu 74-74 tak w czwartej kwarcie czwartej kwarty niektórym chyba musiało znowu zrobić się gorąco. To by już była przesada. Nawet ja muszę to przyznać. Mógłbym tego nie przeżyć, a trenerowi Woo trzeba by było podawać glukozę. Zwolnienie byłoby już chyba nieuniknione. Tak jest kolejna przedłużka. Jest zwycięstwo, ale niesmak chyba pozostał. I to pytanie, czy pokonanie drużyny dziesiątkowej przez kontuzje jest jeszcze uczciwe moralne? Czy jest etyczne? Czy można budować na tym jakiś hype? Wątpliwe. To tak jak ograć przedszkolaki w monopoly. Nie oszukujmy się. NYK nie zagrali dobrze. Zagrali bardzo źle. I więcej powiedzieć się już nie da.

Szczerze mówiąc nie spodziewałem się, że STAT może coś jeszcze wygrać poza loterią fantową organizowaną przez pensjonariuszy oddziału ortopedii, gdzie główną nagrodą jest kaczka. Niesamowite. I po ludzku cieszy. Widać wielką moc i determinację człowieka. Ludzie to kupują. Są brawa, oklaski, wiwaty. To trzeba docenić. To trzeba oglądać. To był jego pierwszy be-to-be od dawien dawna. A on jeszcze nie powiedział ostatniego słowa. Nawet Ty byś już nic nie rzekł Johnie Rambo. Atak szczytowy na S5 (K-2) właśnie się zaczął. A. Bargnaniemu zaczyna brakować tlenu i jest w fazie „obrzęk mózgu”. To dobry pomysł wrzucić go w bloki startowe? Podoba mi się, że Amare chce sportowo umrzeć na swoich warunkach. Mimo wszystko. Melozagrał samego siebie. I. Shumpert (kolejny mecz na wstecznym) puknął się w kolano i to może być bardzo dobra informacja dla T. Hardaway’a. Status Imana jest na chwilę obecną nieznany. Podobnie jak jego wartość transferowa. P. Prigioni był tak miły, że kontrze poczekał na wracającego Kapitana Kirka. Dla mnie nagroda Fair Play roku. MWP poza grą. Amen. Reszta naprawdę jest milczeniem.